در برنامه فوتبال برتر وقتی آقای علیپور ۵ گل برترش رو معرفی می کند ، دو گل مربوط به بازی هایی بوده که آقای فردوسی پور گزارش کرده بوده . سه گل دیگه با صدای گزارشگر پخش میشه و دو گل بدون صدای آقای فردوسی پور. با اینکه فوتبال رو دوست دارم ولی پیگیری جدی نمی کنم ، اما در مقابل این موضوع واقعا دیگه نتونستم حرفی نزنم . واقعا این برخورد رو چطور مدیران صدا و سیما می تونند توجیح کنند ؟! واقعا فکر نکردن رفتارشون خیلی بچگانه و حتی یه جوری تمامت خواهانه است ؟! نمی دونم در عصر ارتباطات و تکنولوژی چنین کارهای بچگانه چه معنی داره؟! البته بعید میدونم نقص فنی باشه و واقعا دوست دارم توضیح مدیران محترم شبکه سه رو بشنوم .
به نظرم اینگونه رفتارها چیزی از ارزش های آدم های مثل فردوسی پور کم نمی کننه ، باید فقط در مقابلش سکوت کرد . ولی چون مدتی بود به جهت حذف برنامه ۹۰ دوست داشتم مطلبی بنویسم ، همین اتفاق را بهونه می کنم و به مطالب ذیل اشاره می کنم؛
اول اینکه یه سری آدم ها به جهت فعالیت ها و اندیشه ها و چیزهای که از خودشون به جا می گذارن ، چه در دوره حیاتشون چه بعد از آن ، تموم شدنی و قابل حذف نیستن . تجربه و تاریخ این مطلب رو اثبات کرده . مخصوصا در حافظه تاریخی ما ایرانیان تو صد سال گذشته این موضوع ثبت شده . دکتر شریعتی در حوزه اجتماع و اندیشه و دین ، استاد جعفری در حوزه فلسفه ، گلشیری در ادبیات و رمان ، نیمایوشیج و شاملو در شعر ، مرحوم حجازی و علی پروین در حوزه ورزش و فوتبال و سید محمد خاتمی در ت و آزاداندیشی ، نمونه این آدم ها هستن که هیچ جوری نمیشه حذفشون کرد . همانطور که مرگ بعضی از این آدم ها باعث حذف و فراموشی اونا نشد . آقای فردوسی پور هم در حوزه گزارشگری و تحلیل و تفسیر فوتبال از اینجور آدم ها شده . پس به همه مدیران صدا و سیما توصیه می کنم زیاد تلاش برای حذف ایشون نکنند ، چون هم باعث میشن که نام بدی از خودشون در حافظه مردم ثبت بشه ، هم اینکه طبق تجربه هر چه بیشتر تلاش کنند بیشتر فردوسی پور رو بزرگ و محبوب می کنند .
دوم اینکه حذف اینجور آدم ها و محدود کردن اونا ، باعث میشه یا فعالیت های زیر زمینی بیشتر رواج پیدا کنه یا گزینه مهاجرت برای این عزیزان بهترین گزینه بشه . البته به نظر من فردوسی پور خیلی عاقل تر از اینه که اشتباه بعضی همکاران خودش رو تکرار کنه و به مهاجرت فکر کنه . ولی در هر صورت وقتی آدم های فعالی که مدام در حال مطالعه و نو به نو شدن و نوآوری و ابتکار هستن نمی تونن بی کار بمونند و تن به روزمرگی بدن . به همین خاطر وقتی تمام درها به رویشون بسته بشه و دیگه هیچ راهی برای فعالیت نداشته باشند شاید فقط یک گزینه براشون بمونه ؛ مهاجرت . البته با توجه به فعالیت های گذشته آقای فردوسی پور ، من به شخصه منتظرم دوباره ایشون به شکل نو و در فضای جدید و پربارتر از قبل ، فعالیتشون رو شروع کنند.
سوم و آخر اینکه در تمام کشورهای دنیا ، از اینطور آدم ها که محبوبیت و مقبولیت قابل توجه در بین مردم دارن، استقبال می کنند و با حفظ و حمایت آنها ، در تقویت پایگاه اجتماعی و محبوبیت خود تلاش می کنند . یعنی به جای آنکه رشد اینگونه آدم ها را مضر بدانند ، آنها را به شدت مثمر ثمر و کارآمد برای روزهای خاص می دانند . حتی سعی می کنند با حمایت خود محبوبیت اینطور آدم ها را به آن سوی مرزهای کشور خود توسعه دهند. به نظر من اگر آقای فردوسی پور در یکی از کشورهای توسعه یافته و مدرن تر برنامه ۹۰ را تولید و منتشر می کرد ، با لقبی مثل آقای ۹۰ ، الان چهره جهانی شده بود . پس باید از این آدم ها خاص استفاده کرد و با معرفی آنها به جهان ، راهی بسازیم تا دنیا به جز در بحث های مربوط به فعالیت های اتمی و تحریم و اینطور چیزها نام ایران و ایرانیان را بشناسن و ببینند .
در پایان متذکر می شوم این مطالب را به عنوان یک نفر از ایرانیان که شاهد حذف برنامه خوب و پرطرفدار ۹۰ و بعد از آن رفتاری مشابه آنچه در بالا گفتم بودم ، نوشته ام و واقعا اطلاع دیگری از آنچه اتفاق افتاده ندارم . بدیهی است نوع قضاوت آدم ها بستگی به نوع نگاه آنها به وقایع و حوادث و اتفاقات اطرافشان دارد و این مطلب که قضاوت من است با توجه به آنچه دیدم و شنیدن و شاهد بودم ، مثل عموم مردم ، نوشته شده است و چه بسا اتفاقات و مطالب دیگری باشد که ما بعنوان عموم مردم از آن بی خبر هستیم و در صورت اطلاع از آنها ، قضاوت و نظرمان متفاوت باشد.
فردوسی ,آقای ,واقعا ,اینکه ,برنامه ,حوزه ,آقای فردوسی ,دوست دارم منبع
درباره این سایت